διαπιστεύω
I intr.
1 confiar en c. dat.
τούτῳ περὶ τῶν μεγίστωνAeschin.1.188,
τούτοιςD.7.17,
ἡμῖνPHib.147 (III a.C.), cf. IEphesos 4A.73 (III a.C.),
ὀμνύτω ... τὸν ὅρκον ὃν ἂν ἡ πόλις προγράψῃ, ἂν μὴ ἀνωμότῳ διαπιστεύωσιPAAH 1971.41 (Anfípolis II/I a.C.),
μηθὲν αὐτῷ διαπιστεύσῃςno te fíes nada de él, SB 12084.7 (I d.C.).
2 creer en c. dat.
μύθῳ ποιητοῦMax.Tyr.4.7.
II tr.
1 confiar, poner en manos de c. ac. y dat. de pers.
ὑμῖν ... τὴν πολιτείανAeschin.3.8,
τὴν μὲν ... δυναστείαν ἈχαιῷPlb.5.40.7,
τῷ Ἀπόλλωνι τὰν ὠνάνFD 3.16.4 (II a.C.),
Ἡρώδῃ ... τὸν πρὸς Ἄραβας πόλεμονI.BI 1.365
•en v. pas. merecer confianza, ser digno de crédito D.10.51, Plu.Cat.Mi.47, Aen.Gaz.Thphr.17.24.
2 creer
τὸ τοιοῦτονArist.PA 673a17.
3 dar en garantía, empeñar
τινὰ μὲν τῶν [σκευῶνPCair.Zen.626.5 (III a.C.).