διανόημα, -ματος, τό
I
τελευτᾷ τὸ ἐπιχείρημα τῶν διανοημάτωνHp.Vict.1.2,
τῆς φθορᾶς ... ὅλου τοῦ διανοήματος οὐ δειλίαν οὖσαν τὴν αἰτίανno siendo la cobardía la causa de la ruina del proyecto en su conjunto Pl.Lg.688c,
op. καρδίαLXX Da.8.25, cf. Ez.14.3,
εἰδὼς αὐτῶν τὰ διανοήματαEu.Luc.11.17, cf. D.C.57.5.5.
2 razonamiento
ᾧ (νῷ μόνῳ) δὴ καὶ διανοήματι λάβωμεν αὐτοῦpor el cual (el intelecto solo) y por el razonamiento podamos concebirlo Pl.Lg.898e,
τῶν διανοημάτων ἡ ἐκ τοῦ νοῦ φερομένη δύναμιςPl.Ti.71b,
φιλοτίμων γὰρ ἀνδρῶν τὰ τοιαῦτα διανοήματαX.HG 7.5.19,
τῶν μ[ὲ]ν ἐπὶ μέρους διανο[η]μάτων ἀπειρότατός ἐστινPhld.Cont.4.12,
τῶν μαθημάτων ἔσται καὶ τῶν διανοημάτων τὸ αἰσθητικόνPlot.4.3.29,
μίμησις γὰρ οὐ χρῆσίς ἐστι τῶν διανοημάτωνD.H.Rh.10.19,
περὶ ... τούτου τοῦ διανοήματος ἄλλοι ἄλλως φανοῦσινVett.Val.147.1,
γενναίως χρῆται τῷ διανοήματιSch.Er.Il.19.174a,
φαῦλονPhld.Po.C fr.h.17, cf. PLond.1724.15 (VI d.C.),
γελοῖονSch.Er.Il.4.310a
•op. λόγος pensamiento
ἵνα ... καλοὺς λόγους ... τίκτῃ καὶ διανοήματα ἐν φιλοσοφίᾳ ἀφθόνῳPl.Smp.210d, cf. Hp.Epid.1.23,
op. ῥῆμαPlu.2.40c, op. ἔργον:
καὶ τῶν ἔργων καὶ τῶν διανοημάτων ἁπάντων ἡγεμόνα λόγον ὄνταIsoc.3.9, 15.257,
op. πρᾶξιςArr.Epict.2.8.13, Nemes.Nat.Hom.M.40.741B,
op. λόγος y ἔργονPl.Prt.348d.
3 noción, idea, concepto
περὶ θεῶν ... διανοήματαPl.Epin.988c, como ‘contenido’ de la obra poética,
op. σύνθεσιςPhld.Po.B fr.11.1.2.
II significado
στίχους ... ὑπὸ τὸ αὐτὸ δ. τάξαιChrysipp.Stoic.2.255, cf. Phld.Rh.2.190,
προστίθησι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καθ' ἕκαστον δ.D.Chr.36.12, 33.1.