διαμάχη, -ης, ἡ


1 lucha, combate c. πρός y ac. contra τὴν ἀνδρείαν ... εἶναι πρὸς φόβους καὶ λύπας διαμάχην μόνον Pl.Lg.633d, πρὸς τὰ πάθη Plu.2.74c
c. περί lucha, combate por περὶ αὐτῆς τῆς πόλεως Pl.Lg.814a, περὶ τὸ ἱερόν I.BI 6.163
c. gen. o dat. conflicto, lucha entre varios γελοίαν ... γίνεσθαι τὴν διαμάχην αὐτῶν Plb.29.8.2, τῶν φύσει ἀντιπάλων ... δ. Ph.2.513, cf. 2.32, c. giro prep. τὴν ἐκ φύσεως αὐτῶν διαμάχην el conflicto que surge de su propia naturaleza Ph.1.7
sin rég. ἡ ἅμιλλα καὶ δ. Ph.1.643, cf. Gal.9.921, POxy.237.7.22 (II d.C.), 4090.16 (IV d.C.).

2 sent. dialéctico disputa, controversia ἐκ τῆς ἄντικρυς διαμάχης a partir de una controversia directa I.AI 4.150
c. περί y gen. disputa, controversia por γενομένης παρὰ τοῖς φιλοσόφοις περὶ αὐτοῦ διαμάχης S.E.M.1.156.