διαμάχη, -ης, ἡ
1 lucha, combate c. πρός y ac. contra
τὴν ἀνδρείαν ... εἶναι πρὸς φόβους καὶ λύπας διαμάχην μόνονPl.Lg.633d,
πρὸς τὰ πάθηPlu.2.74c
•c. περί lucha, combate por
περὶ αὐτῆς τῆς πόλεωςPl.Lg.814a,
περὶ τὸ ἱερόνI.BI 6.163
•c. gen. o dat. conflicto, lucha entre varios
γελοίαν ... γίνεσθαι τὴν διαμάχην αὐτῶνPlb.29.8.2,
τῶν φύσει ἀντιπάλων ... δ.Ph.2.513, cf. 2.32, c. giro prep.
τὴν ἐκ φύσεως αὐτῶν διαμάχηνel conflicto que surge de su propia naturaleza Ph.1.7
•sin rég.
ἡ ἅμιλλα καὶ δ.Ph.1.643, cf. Gal.9.921, POxy.237.7.22 (II d.C.), 4090.16 (IV d.C.).
2 sent. dialéctico disputa, controversia
ἐκ τῆς ἄντικρυς διαμάχηςa partir de una controversia directa I.AI 4.150
•c. περί y gen. disputa, controversia por
γενομένης παρὰ τοῖς φιλοσόφοις περὶ αὐτοῦ διαμάχηςS.E.M.1.156.