διαλλακτήρ, -ῆρος, ὁ
1 conciliador, mediador
διαλλακτῆρι δ' οὐκ ἀμεμφεία φίλοιςel conciliador no (deja de merecer) el reproche de sus amigos A.Th.908.
2 polít. y jur. árbitro, mediador
δικαστὰς καὶ διαλλ[ακτῆρας τοὺ]ς διακρι<ν>οῦντας περὶ τῶν ἀμφ[ισβητουμέν]ων συμβολαίωνICos ED 129.2 (III a.C.),
εἴ τις αὐτοῖς πρὸς ἀλλήλους συνέστη πόλεμος διαλλακτῆρας ἐποιοῦντο ῬωμαίουςD.H.2.76, cf. App.Mac.4.