δεύτατος, -η, -ον
• Alolema(s): -τάτιος, -η, -ον Max.350
sup. de δεύτερος el último
δ. ἦλθενIl.19.51, Od.1.286,
πάντων βῆ δ.Q.S.12.332,
τοῦτ' ... δεύτατον εἶπεν ἔποςOd.23.342,
τί δὲ δ. εἴπω;AP 5.108 (Crin.),
ἀμφὶ δεύταταa lo último en una comida, e.e., a los postres Pi.O.1.50,
ἐν ἠοῖ δευτατίῃMax.l.c., cf. Mosch.4.65, Schwyzer 90.3, 92.2 (ambas Argos III a.C.), Hsch.