δεσποστός, -ή, -όν
que se acomoda al poder despótico, que se deja someter
ἔστι γάρ τι φύσει δεσποστόνArist.Pol.1287b38,
οὐ δεῖ πάντων πειρᾶσθαι δεσπόζειν ἀλλὰ τῶν δεσποστῶνArist.Pol.1324b39.
ἔστι γάρ τι φύσει δεσποστόνArist.Pol.1287b38,
οὐ δεῖ πάντων πειρᾶσθαι δεσπόζειν ἀλλὰ τῶν δεσποστῶνArist.Pol.1324b39.