δεσμώτης, -ου
I
Προμηθεὺς δ.Prometeo encadenado A.Pr.tít., cf. Ach.Tat.3.6.3, Hld.8.13.3, Eun.VS 483
•como pred.
ὁρᾶτε δεσμώτην μεA.Pr.119,
δ. ἔσω θακεῖS.Ai.105, cf. Hld.8.17.2, 9.2.1
•atado
ἀλεκτόρισκοςBabr.97.8,
(ὄνος) παρὰ φάτναισιBabr.129.8.
2 censurado, sancionado con censura eclesiástica
οὐδένα γὰρ βουλόμεθα εἶναι δεσμώτην παρ' ἡμῖνChrys.M.63.45.
II subst. ὁ δ.
1 prisionero
op. ἐλεύθεροςHdt.3.143, Ach.Tat.8.8.4,
op. αὐτόμολοςPlu.Flam.18,
τοὺς Ἀθηναίων δεσμώτας παραδοῦναιTh.5.39, cf. 35, Cratin.201, Pl.R.514b, 515a, D.24.208, X.HG 5.4.8, PSI 423.3 (III a.C.), LXX Ge.39.20, Ie.24.1, Ba.1.9, D.S.11.25, Charito 4.2.2, 8.8.2, I.AI 2.61, Act.Ap.27.1, Ach.Tat.7.1.3, D.Chr.4.67, 14.22, Vett.Val.200.8, Hld.7.12.2, ref. a Eros AP 16.195 (Satyr.),
δεσμῶται ἐπ' ἀδείᾳprisioneros en libertad D.C.Epit.9.2.3
•fig. prisionero del mal, Plot.1.8.15.
2 carcelero
δ. δὲ λέγεται καὶ αὐτὸς ὁ δέσμιος ... καὶ ὁ δεσμῶνSch.S.Ai.105aCh., dud. en D.Chr.30.22.