δεσμωτικός, -ή, -όν


I 1de prisión τάξις Eus.HE 8.10.11.

2 que encadena, que sujeta c. gen. ξύλον ποδῶν δεσμωτικόν Hsch.s.u. σφαλός, s.u. σανίδα.

II adv. -ῶς con cadenas Eust.937.19.