δεκάβοιον, -ου, τό


1 numism. moneda cuya acuñación se atribuye a Teseo (cf. βοῦς C II 3) Plu.Thes.25, Poll.9.61 (ap. crít.), Hsch.

2 δ.· ἀριθμὸς ποσὸς καὶ σταθμὸς ποσός, ἐφ' ᾧ τετύπωτο βοῦς Hsch.