δεκαπέντε
• Alolema(s): -πένδε Epigr.Anat.11.1988.101.65 (Perga I a.C.), tes. -πέμπε IG 9(2).553.12 (Larisa I a.C.); frec. escrito δέκα πέντε


quince X.An.7.8.26, Arist.HA 632b21, Hp.Int.13, IIasos 2.16 (IV/III a.C.), IG 7.3055.14 (IV a.C.), Plb.3.56.3, PCair.Zen.176.196 (III a.C.), Asoka Edict.13S., PRev.Laws 12.17 (III a.C.), IG l.c., Eu.Io.11.18, Ep.Gal.1.18, IUrb.Rom.895.6, I.BI 2.519, D.Chr.32.87, Plu.2.837f, Philostr.VA 4.45, POxy.3514.19 (III d.C.), PCol.141.31 (IV d.C.), PMich.611.11 (V d.C.), OAshm.Shelton 149 (biz.)
• οἱ δ. ἄνδρες como trad. de lat. quindecimuiri sacris faciendis, Mon.Anc.Gr.12.9, IUrb.Rom.126.2 (II d.C.), οἱ δ. ἄνδρες οἱ ἱεροποιοί Mon.Anc.Gr.4.5, cf. δέκα.