δεκαπεντάρουρος, -ον
que posee quince aruras de tierra Stud.Pal.17.369 (p.23) (III d.C.), PVindob.Tandem 18.16 (V/VI d.C.) (dud.)
•de quince aruras
ἐν τόπῳ (δεκαπενταρούρῳ) λεγομ(ένῳ)SB 12563.11 (III d.C.).
ἐν τόπῳ (δεκαπενταρούρῳ) λεγομ(ένῳ)SB 12563.11 (III d.C.).