δειελινός, -ή, -όν
vespertino, del atardecer
δειελινὸν κλίνοντος ὑπὸ ζόφον ἠελίοιοA.R.1.452
•frec. predic. al atardecer
δαῖτα πένοντο δειελινοίTheoc.13.33,
δειελινὴν τὴν δ' εἷλε κακὸς χλόοςCall.Fr.75.12,
σκύλαξ ... δ. ... ἀνεκλίνθηAesop.307
•neutr. como adv. por la tarde
δ. ὡς κατέδαρθονTheoc.21.39.