βᾰρύποτμος, -ον
• Prosodia: [-ῠ-]
de destino grave, desdichado de pers., S.Ph.1096, E.Heracl.608, SEG 16.532b.5 (Creta II/I a.C.), compar.
ἀνὴρ ... βαρυποτμότεροςPlu.2.989d, sup.
Περσεὺς ... βαρυποτμότατοςPlu.2.474f,
στρατηγόςPlu.TG 5
•de situaciones desdichado, penoso
κακάS.OC 1449,
τύχαE.Hipp.827, sup.
οἴμοι ξυμφορᾶς βαρυποτμωτάτας(metri causa), E.Ph.1345.