βᾰλᾰνηφάγος, -ον
• Prosodia: [-φᾰ-]


que se alimenta de bellotas πολλοὶ ἐν Ἀρκαδίῃ βαλανηφάγοι ἄνδρες ἔασιν Orác. en Hdt.1.66, cf. Plu.Cor.3, Nonn.D.13.287, de los hombres primitivos πρῶτα μὲν βαλανηφάγοι ηὐνάζοντο ἐν σπηλαίοις Them.Or.26.316c.