βρότεος, -η, -ον
• Morfología: [-ος, -ον Simon.76.6; plu. gen. βροτεᾶν Pi.P.12.1]
mortal, humano
φωνήOd.19.545,
εὐνήh.Ven.47, cf. Pi.I.8.35a,
χρώςHes.Op.416, Emp.B 100.17,
παλάμαιSimon.l.c.,
πόλιεςPi.l.c.,
ἔθνοςPi.N.3.74,
σώματαPi.O.9.34, cf. Arist.Fr.Lyr.1.1, AP 6.124 (Hegesipp.), Orph.A.1076
•neutr. plu. subst. la condición humana
παρὰ νόμων θεῶν βρότεα μὲν τίωνA.Eu.171.