βρότεος, -η, -ον
• Morfología: [-ος, -ον Simon.76.6; plu. gen. βροτεᾶν Pi.P.12.1]


mortal, humano φωνή Od.19.545, εὐνή h.Ven.47, cf. Pi.I.8.35a, χρώς Hes.Op.416, Emp.B 100.17, παλάμαι Simon.l.c., πόλιες Pi.l.c., ἔθνος Pi.N.3.74, σώματα Pi.O.9.34, cf. Arist.Fr.Lyr.1.1, AP 6.124 (Hegesipp.), Orph.A.1076
neutr. plu. subst. la condición humana παρὰ νόμων θεῶν βρότεα μὲν τίων A.Eu.171.