βουληφόρος, -ον
• Alolema(s): dór. βουλαφ- Pi.O.12.5
I
βουληφόρον ἄνδραde Agamenón Il.2.24, cf. 24.651, c. gen.
Τρώων β.de Eneas Il.5.180,
Ἀθην]αίων β.de Teseo, Hes.Fr.280.26
•como epít. de Ártemis Sokolowski 47.3 ( Mileto III a.C.)
•
ἀγοραὶ βουληφόροιasambleas en las que se toman decisiones, Od.9.112, Pi.l.c.
2 c. gen. planeador, instigador
ὁ τοῦ μιάσματος β.Agath.3.5.8, cf. Hsch.
II adv. -ως como un consejero
β. τὴν ἡμετέραν ... προκατέλαβες ὅρασινMen.Fr.109.