βουλητός, -ή, -όν
I
οὔτε χρήσιμον οὔτε β.Phld.Rh.1.185,
τὴν διαφορὰν βουλητῶν καὶ δοκούντων γνωσόμεθαOlymp.in Alc.39,
οὐ βουλητά γε ἦν αὐτῷPlot.1.4.5.
2 fil. τὸ β. lo que es un acto de la volición, lo que depende de la voluntad
unido a ἑκούσιονPl.Lg.733d, Arist.EN 1113a17,
op. γνωστικόν y δραστήριονProcl.in Prm.962.
II adv. -ῶς mediante la volición
β. καὶ γνωστικῶς ... προεστᾶσι πάντωνProcl.in Prm.961.