βιώσῐμος, -ον
I
χρόνοςE.Alc.650, Vett.Val.143.30,
ἡμέραιLib.Decl.2.34,
ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ ... ἡγησόμεθα πλῆθος βιωσίμων ἐτῶνVett.Val.287.17.
2 suj. ζωή, βίος digno de ser vivido
(βίος) σοφοῖς β.Gr.Naz.M.37.649, cf. Sch.Ar.Pl.197
•neutr. c. o sin εἶναι ser posible vivir
οὐδέ οἱ εἴη βιώσιμονHdt.1.45, cf. 3.109,
τί γὰρ μόνῃ μοι τῆσδ' ἄτερ βιώσιμον;S.Ant.566,
χρησμοῦ τε μὴ κρανθέντος οὐ βιώσιμονE.Heracl.606, cf. Arr.An.6.11.1, 12.3, Sch.Ar.Pl.197.
3 de pers. que puede vivir o sobrevivir de enfermos, Hp.Vict.3.82, Men.Asp.450, Thphr.HP 9.12.1, Poll.8.79, Arr.An.2.4.8, Ael.Fr.42
•del feto, el embrión viable Hp.Superf.11, Poll.2.6
•de otros seres vivos lleno de vida, vigoroso
τεθνηκότα τίκτουσιν ἢ ζῶντα πονηρὰ καὶ οὐ βιώσιμαHp.Superf.17,
ἔμπεδα καὶ βιώσιμαThem.Or.15.189b.
II adv. -ως en forma vital o vigorosa
β. ἔχονταGr.Naz.Ep.120.3.