αἴτημα, -ματος, τό


I petición τυραννικόν Pl.R.566b, πληροῦν αἴ. LXX Ps.19.6, cf. Eu.Luc.23.24, 1Ep.Io.5.15, ἐξ αἰτημάτων Μεφιτῶν SB 10967.20 (II d.C.), cf. POxy.4435.7 (III d.C.), PFlor.296.16 (VI d.C.).

II 1lóg. postulado considerado como algo que se pide al discípulo que acepte, Arist.APo.76b23.

2 geom. postulado, enunciado de una verdad geométrica irreductible, Euc.1, Procl.in Euc.184.6, 209.7, 239.17, τὸ μὲν ἀδελφοὺς ἀναιρεῖν, ὥσπερ οἱ γεωμέτραι τὰ αἰτήματα λαμβάνουσι, οὕτω συνεχωρεῖτο κοινόν τι νομιζόμενον αἴτημα καὶ βασιλικὸν ὑπὲρ ἀσφαλείας en cuanto a matar a los hermanos, así como los geómetras suponen los postulados, de la misma manera se consideró un postulado común reconocido y en relación con la seguridad de un rey Plu.Demetr.3, cf. Luc.Herm.74.

3 ret. ruego del orador a sus oyentes προκαταλήψεις καὶ αἰτήματα καὶ παλιλλογίαι Anaximen.Rh.1428a8.

4 exigencia, recurso dramático ἔστι τὸ ἐκκύκλημα καλούμενον αἴ. δραματικόν Anon.Trag.21.

III presa δαιμόνων αἰτήματα ἐγένεσθε Hom.Clem.10.6.