αἱματικός, -ή, -όν


1 de la sangre, propio de la sangre θερμότης Arist.PA 697a29, τροφή Arist.PA 652a21, ὕλη Arist.PA 665b6, ὑγρότης Arist.GA 777a7, χυμός Gal.13.332.

2 que tiene sangre op. ἄναιμος de animales, Arist.PA 665b5, HA 489a25, τὸ ἧπαρ αἱματικώτατον Arist.PA 673b27.