αἰσχυντηλός, -ή, -όν


I 1tímido, vergonzoso αἰσχυντηλοτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος Pl.Grg.487b, cf. Chrm.160e, Arist.EN 1128b20, αἰσχυντηλότεροι τοὺς τρόπους Aristid.Or.29.26
•τὸ αἰ. timidez, modestia Pl.Chrm.158c.

2 vergonzoso, indecoroso τὰ ῥηθέντα Arist.Rh.1384b18.

II adv. -ῶς tímidamente Pl.Lg.665e.