< Ἐλαιοῦς
Ἐλαιοῦσσα >
Ἐλαιούσιος
,
-α, -ον
eleusio
1
ét. de Eleunte (Ἐλαιοῦς
1
) Hdt.9.120, St.Byz.s.u.
Ἐλαιοῦς
.
2
ét. del demo ático Eleeo o Eleunte, St.Byz.s.u.
Ἐλαιεύς
.