ἑξαδάκτυλος, -ον


1 que mide seis dedos ξυλήφια ὀριγάνου Hp.Steril.230, κλῶνες Dsc.4.43, διάστημα Orib.8.6.15, cf. D.L.4.34, Ammon.in APr.46.1, ἕ]δρας μὴ ἐλάσσους ἑξαδακτύλων ID 506.5 (III a.C.).

2 de pers. que tiene seis dedos τέρατα Gal.19.454, ἄνθρωποι Olymp.in Alc.94
subst. τὸ ἐ. Alex.Aphr.in Metaph.452.15, Phlp.in APr.61.19
subst. ὁ ἑ. Them.in Ph.56.17, Sopat.Rh.ad Hermog.161.23, Ascl.in Introd.1.106.22, Paul.Aeg.6.43 (tít.); cf. ἑγδάκτυλος.