ἑξαδάκτυλος, -ον
1 que mide seis dedos
ξυλήφια ὀριγάνουHp.Steril.230,
κλῶνεςDsc.4.43,
διάστημαOrib.8.6.15, cf. D.L.4.34, Ammon.in APr.46.1,
ἕ]δρας μὴ ἐλάσσους ἑξαδακτύλωνID 506.5 (III a.C.).
2 de pers. que tiene seis dedos
τέραταGal.19.454,
ἄνθρωποιOlymp.in Alc.94
•subst. τὸ ἐ. Alex.Aphr.in Metaph.452.15, Phlp.in APr.61.19
•subst. ὁ ἑ. Them.in Ph.56.17, Sopat.Rh.ad Hermog.161.23, Ascl.in Introd.1.106.22, Paul.Aeg.6.43 (tít.); cf. ἑγδάκτυλος.