combinar en uno, hacer de varias cosas una sola, unificar de abstr. y cosas, fil. τί ποτ' ἐστὶ τὸ ἑνοποιοῦν αὐτά (πάντα τὰ στοιχεῖα) Arist.de An.410^b11, πέφυκε δὲ τὸ μὲν ἓν καὶ ἡ μονὰς ὁρίζειν ... καὶ ὅλως ἑνοποιεῖν Iambl.in Nic.78, cf. Dam.in Prm.391, en v. pas., Procl.in Prm.703
•sent. fís. θεὸς ἐν κόσμῳ ... τὰ θρυπτόμενα ἑνοποιεῖ Heraclit.Ep.6, ὕδωρ ... ἑνοποιεῖ τὰ διῃρημένα Alex.Trall.2.239.8, en v. pas. γίνεται σχῆμα νεὼς καὶ κλίμακος ἑνοποιούμενον Andreas 1, cf. Plb.8.4.11
•gram. ὠνόμασται δὲ σύνδεσμος ἀπὸ τοῦ ... ἑνοποιεῖν τοὺς ... ἀσυνδέτους λόγους Theodos.Gr.Sp.87.12
•crist., de pers. y grupos, c. constr. de lugar, fig. o c. dat. unir, reunir τὰ ... γένη ἑνοποιεῖν εἰς πίστιν reunir los pueblos en la fe Clem.Al.Ex.Thdot.1, cf. Dion.Ar.EH 116.17, Seuerian.Rom.Heb.p.320.23, ἑαυτὸν ἑνοποιεῖ τῷ θείῳ χορῷ se hace uno con el coro divino Clem.Al.Strom.7.7.49, en v. pas. Dion.Ar.EH 88.16.