1 semejante, parecido a c. dat., dicho de pers. y asim. (Ὕπνος) ὄρνιθι λιγυρῇ ἐ. Il.14.290, κασίγνητοι ... ἀθανάτοις ἐναλίγκιοι Od.7.5, cf. Theoc.22.94, Nicaenet.1.4, IStratonikeia 1018.1 (IV/VI d.C.), Q.S.1.209, de cosas y abstr. πῦρ, ἀστέρ' ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον Il.5.5, cf. Od.24.148, (ἀνήρ) θεοῖς ἐναλίγκια μήδε' ἔχων Od.13.89, cf. h.Cer.101, σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκῳ dicho del Ser, Parm.B 8.43, ἴουλος ἄνθει ἑλιχρύσῳ ἐ. Call.Fr.274, cf. A.R.3.857, D.P.133, Orác. en Eus.PE 4.9.2, Nic.Th.802, de situaciones τῷ ... ἔην ἐναλίγκιον de la muerte de Héctor y la caída de Troya Il.22.410
•c. dat. y ac. de rel., dicho de pers. Ταλθύβιος ... θεῷ ἐ. αὐδήν Il.19.250, cf. Od.1.371, Hes.Th.142, χεῖρας Ἄρεϊ Pi.I.8.37, cf. Ibyc.166.26S., A.R.4.899, IMEG 88 (imper.), no de pers. νεφροὶ ... τὴν χροιὴν δὲ ἐναλίγκιοι μήλοισιν Hp.Anat.1, cf. AP 9.802, Opp.H.1.156
•c. dos dat. θεοῖς ἐ. αὐδῇ IM 129.7 (I a.C.) (= Str.14.1.41)
•c. gen. λεπτᾶς ἀράχνας ἐναλιγκίοισι πέπλοις Philox.Leuc.l.c.
•abs. μή τι πάθῃς ἐναλίγκιον AP 9.305 (Antip.Thess.).

2 neutr. como adv. de modo semejante a, como c. dat. ἄχθεα ... ὤμοισιν φορέοντας ... ἐναλίγκιον ὀρνίθεσσιν Man.6.443, χυτῇ ἐναλίγκια πίσσῃ Nic.Al.116.