ἐνυβρίζω
• Morfología: [fut. contr. ἐνυβριῶ Ar.Th.719; aor. subj. 2a pers. sg. ἐνυβρίξῃς ICr.2.5.49 (Axo I a.C.)]


I 1ultrajar, vejar, violentar c. ac. de pers. τὸ σὸν φράσον αὖθις πάλιν μοι πρᾶγμ' ὅτῳ σ' ἐνύβρισαν S.Ph.342, τοὺς ἀμυήτους Hippol.Haer.5.8.1, c. ac. de cosas y abstr. μή μου ἐνυβρίξῃς ἁγνὸν τάφον ICr.l.c., τὰ ἔργα AP 9.79 (Leon.Alex.), τὸ πνεῦμα τῆς χάριτος Ep.Hebr.10.29, c. ac. int. ὅσα ἐνύβριζον D.S.34/35.2.12, en v. pas. πολλάκις ἐνυβριζόμενος Ath.544c, ἡ ψυχὴ ... ἐν πορνείᾳ καὶ ἀκαθαρσίᾳ ... ἐνυβρισθεῖσα Mac.Aeg.Serm.C 25.5.

2 medic. tratar, cuidar mal en v. pas. ἐνυβριζόμενα τὰ ἕλκη Sor.2.20.22.

3 afear τὸ πρόσωπον Hld.6.11.3.

II intr. ser insolente, actuar con insolencia, con soberbia c. ac. de rel. ἀλλ' οὐ μὰ τὼ θεὼ ... χαίρων ἴσως ἐνυβριεῖς λόγους τε λέξεις ἀνοσίους Ar.Th.719, cf. Phil.Thm.Ep.4, c. giro prep. ἐν τοῖς ἐμοῖς γὰρ οὐκ ἐνύβρισας κακοῖς habla Electra, E.El.68, ὅταν εἰς τὰς ἀλλοτρίας μὴ ἐνυβρίζῃ γυναῖκας Ach.Tat.6.12.5, cf. I.AI 1.47, c. dat. de pers. ταῖς δὲ μὴ προχείρως συνυπακουούσαις ἐνύβριζε se insolentaba con las mujeres que no le obedecían inmediatamente Plb.10.26.3, cf. 15.22.4, τοῖς συνοῦσι Luc.Merc.Cond.35, cf. Tyr.5, POxy.237.6.17 (II d.C.), Ph.2.369, A.Andr.Gr.3.13, c. dat. de abstr. ἐνυβρίζοντα τῇ τύχῃ Plu.Ant.20, τοῖς τῆς φύσεως νόμοις Phalar.Ep.102.