I tr.

1 enterrar, sepultar μηδὲ ἐγβληθῆναι ἐκ τοῦ τάφου ... μηδὲ ἀλλότριον ἐνταφιάσαι SIG 1235.5 (Cilicia I a.C.), ἰητρὸς ... εἰς ἐνταφιάζειν πέμπεν ὅλους αὐτῷ θεραπευομένους AP 11.125, fig. τὴν τυραννίδα Plu.Dio 44, ἑαυτοὺς ... ἐνταφιάσατε τοῖς ἀφθάρτοις ἐνταφίοις τῆς χάριτος sepultaos con las exequias incorruptibles de la gracia Chrys.M.59.581.

2 embalsamar ἐνεταφίασαν οἱ ἐνταφιασταὶ τὸν πατέρα LXX Ge.50.2, βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματος μου πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν Eu.Matt.26.12, cf. Plu.2.995c, Gr.Naz.M.36.656D, Ephr.Syr.2.237B, ὃν ἐνταφιάσασα καὶ ὀθονίοις τὸ σῶμα ἑλίξασα κατέθετο Pall.H.Laus.10.5, cf. 60.2, en v. pas. ὑπὸ Ἰωσήφ ... ἐντεταφιάσθαι τὸν Ιησοῦν μετὰ τῆς καὶ ἀλόης Origenes Fr.in Ps.44.9.

II intr., en v. med. prepararse para la sepultura, fig. perf. estar preparado para la muerte τὸ λοιπὸν ἐντεταφιασμένος περιπατεῖ Phld.Mort.38.17.