ἐννέμω


I intr.

1 pastorear ἵνα μηθεὶς ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διὸς ... μήτε ἐννέμῃ ... μήτε σπείρῃ ICr.3.4.9.82 (Itanos II a.C.), ὥστε μήτ' ἐνοικήσειν ποτὲ μητ' ἐννεμεῖν τεσσαράκοντα στάδια τῆς χώρας σφῶν D.C.72.3.2
en v. med. mismo sent. ἐπιτηδειότατος ... τόπος ἐννέμεσθαί τε καὶ ἐμβόσκεσθαι Ph.2.131.

2 en v. med. vivir, habitar τοὺς ἐννεμομένους σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις ... ἀποστεῖλαι πρὸς ἡμᾶς LXX 3Ma.3.25
de anim. criarse, e.e., tener su morada ἧχί θ' ἕκαστα ἑννέμεται Opp.H.1.5.

II tr., en v. med. habitar en, ocupar τὰς ἐν Συρίᾳ πόλεις καὶ τὰς κληρουχίας ἐννέμεσθαι Ph.2.118.