ἐννέμω
I intr.
1 pastorear
ἵνα μηθεὶς ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διὸς ... μήτε ἐννέμῃ ... μήτε σπείρῃICr.3.4.9.82 (Itanos II a.C.),
ὥστε μήτ' ἐνοικήσειν ποτὲ μητ' ἐννεμεῖν τεσσαράκοντα στάδια τῆς χώρας σφῶνD.C.72.3.2
•en v. med. mismo sent.
ἐπιτηδειότατος ... τόπος ἐννέμεσθαί τε καὶ ἐμβόσκεσθαιPh.2.131.
2 en v. med. vivir, habitar
τοὺς ἐννεμομένους σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις ... ἀποστεῖλαι πρὸς ἡμᾶςLXX 3Ma.3.25
•de anim. criarse, e.e., tener su morada
ἧχί θ' ἕκαστα ἑννέμεταιOpp.H.1.5.
II tr., en v. med. habitar en, ocupar
τὰς ἐν Συρίᾳ πόλεις καὶ τὰς κληρουχίας ἐννέμεσθαιPh.2.118.