< ἐννεάκεντρος
ἐννεακι- >
ἐννεακέφαλος
,
-ον
de nueve cabezas
Ὕδρα
Sch.Hes.
Th
.313 (= Alc.T 443), Tz.
H
.2.240, Ps.Nonn.
Comm.in Or
.4.49, 76.