< ἐνενηκοντούτης
ἐνενηκοστογδαῖος >
ἐνενηκόσθεκτος
,
-η, -ον
• Alolema(s):
ἐνενηκόσεκτ-
PWisc
.9.22 (II d.C.);
ἐννηκόστεκτ-
PPanop
.19.8a.3 (IV d.C.)
subst. τὸ ἐ.
nonagésimo sexta parte
de una artaba
PWisc
.l.c.,
PKöln
94.27 (III d.C.),
PPanop
.l.c.