ἐναποτίκτω


1 generar en, suscitar en c. ac. y dat. loc. τοιαύτην μοι γνώμην ἐναποτίκτουσιν Ἔρωτες Procop.Gaz.Ep.120, en v. pas. τοσαύτη ... αὐτοῖς ἐναπετέχθη ἔχθρα Olymp.Hist.38.

2 proponer, descubrir ἣν (κίνησιν) Ἀριστοτέλης δεινότητι λογισμῶν ἐναπέτεκεν Phot.Bibl.94b28.