ἐναποτίκτω
1 generar en, suscitar en c. ac. y dat. loc.
τοιαύτην μοι γνώμην ἐναποτίκτουσιν ἜρωτεςProcop.Gaz.Ep.120, en v. pas.
τοσαύτη ... αὐτοῖς ἐναπετέχθη ἔχθραOlymp.Hist.38.
2 proponer, descubrir
ἣν (κίνησιν) Ἀριστοτέλης δεινότητι λογισμῶν ἐναπέτεκενPhot.Bibl.94b28.