ἐναποσκήπτω
1 tr. hacer descender, precipitar
ὁ θεὸς ... Αἰγυπτίοις ἐναπέσκηψε τὴν νόσονI.AI 2.313.
2 intr. sobrevenir, producirse
ἐναποσκηπτούσης δὲ τῆς φλεγμονῆςCass.Pr.30,
τὸ σχῆμα τοῦ ἐναποσκήψαντος χυμοῦPhlp.in de An.339.5, cf. Nil.Narr.5.17.