ἐναποσκήπτω


1 tr. hacer descender, precipitar ὁ θεὸς ... Αἰγυπτίοις ἐναπέσκηψε τὴν νόσον I.AI 2.313.

2 intr. sobrevenir, producirse ἐναποσκηπτούσης δὲ τῆς φλεγμονῆς Cass.Pr.30, τὸ σχῆμα τοῦ ἐναποσκήψαντος χυμοῦ Phlp.in de An.339.5, cf. Nil.Narr.5.17.