ἐνακόσιοι, -αι, -α
• Alolema(s): jón. εἰνακόσιοι Hdt.2.13, 145; ciren. ἠνακάτιοι SEG 9.2.59 (Cirene IV a.C.); ἐννακ- LXX Ge.5.5, Str.15.2.1, D.S.17.17, Philostr.VA 5.1, PMich.643.30 (IV d.C.); ἐννεακ- Chrys.M.54.615
• Morfología: [lacon. gen. fem. ἐνακοσιᾶν IG 5(1).1146.10 (Gitio I a.C.)]
novecientos
ἔτεαHdt.ll.cc.,
ὁπλῖταιTh.5.12,
χρυσοίIPE 12.32.88 (Olbia III/II a.C.),
τάλανταPlb.25.2.10, cf. SEG l.c., OCair.GPW 1.4 (II a.C.), D.S.l.c., Philostr.l.c., PSakaon 22.4 (IV d.C.), en combinación c. otros núm.
τρισχίλιαι ἐνακόσιαι εἴκοσι (μναῖ)D.34.25, cf. Is.11.43, IG 11(2).165.53 (Delos III a.C.), LXX l.c.,
τᾶν τρισχιλιᾶν καὶ ἐνακοσιᾶν ἑξήκοντα πέντε δραχμᾶνIG l.c.,
(σταδίοι)Str.l.c., cf. Plu.2.733a, PMich.l.c.