ἐμπῠρεύω
1 poner al fuego o a la brasa, asar
τὴν φηγόνAr.Pax 1137, cóm. c. ac. de pers.
τί δ' αὖ σὺ πῦρ ... ἔχων; ὡς σαυτὸν ἐμπυρεύσων;Ar.Lys.372, en v. pas.
τὸ ἐμπεπυρεῦσθαιhaber estado a merced del fuego Arist.PA 649a26
•fig. encender, suscitar, inflamar
θερμότηταArist.GA 739b10,
ἡ φύσις ἐμπεπύρευκεν αὐτήν (τὴν ψυχήν)Arist.Iuu.474b13, en v. pas.
τῆς ψυχῆς ... ἐμπεπυρευμένηςArist.Iuu.469b16.
2 en v. med. ponerse incandescente, hacerse brasas
ἐμπυρεύεσθαι δὲ ἄριστα συκῆ καὶ ἐλαίαThphr.HP 5.9.6,
ἀγαθοὶ δὲ ἐμπυρεύσασθαι καὶ οἱ λίθοιPhilostr.Im.2.24.