ἐμπῠρεύω


1 poner al fuego o a la brasa, asar τὴν φηγόν Ar.Pax 1137, cóm. c. ac. de pers. τί δ' αὖ σὺ πῦρ ... ἔχων; ὡς σαυτὸν ἐμπυρεύσων; Ar.Lys.372, en v. pas. τὸ ἐμπεπυρεῦσθαι haber estado a merced del fuego Arist.PA 649a26
fig. encender, suscitar, inflamar θερμότητα Arist.GA 739b10, ἡ φύσις ἐμπεπύρευκεν αὐτήν (τὴν ψυχήν) Arist.Iuu.474b13, en v. pas. τῆς ψυχῆς ... ἐμπεπυρευμένης Arist.Iuu.469b16.

2 en v. med. ponerse incandescente, hacerse brasas ἐμπυρεύεσθαι δὲ ἄριστα συκῆ καὶ ἐλαία Thphr.HP 5.9.6, ἀγαθοὶ δὲ ἐμπυρεύσασθαι καὶ οἱ λίθοι Philostr.Im.2.24.