ἐμπίνω
• Prosodia: [ῑ]
• Morfología: [pres. inf. ἰνπίνεν IEleutherna 1A.1 (arc.); fut. ἐμπίομαι Thgn.1129; aor. inf. ἐμπιεῖν Ar.Pax 1143, part. ἐμπιών Epich.32.7; perf. part. nom. plu. ἐμπεπωκότες Ar.Ec.142]


1 beber c. gen. partit. τοῦ αἵματος Hdt.3.11, 4.64, γάλακτος Hld.2.19.5, μεθύσματος Ph.1.324, οἴνου Luc.Merc.Cond.18, tb. c. ac. ἄκρατον Plu.Cim.1, κώνειον Plu.2.509d
abs. beber vino τοὐμπιεῖν γε καὶ φαγεῖν τοὐφ' ἡμέραν el beber y comer cada día E.Cyc.336
frec. c. el matiz de beber en exceso, emborracharse μὴ ἰνπίνεν prohibición en un templo IEleutherna l.c., ἐμπίομαι πενίης ... οὐ μελεδαίνων Thgn.l.c., ἐμπιεῖν ἔμοιγ' ἀρέσκει Ar.Pax 1143, cf. 1156, πίνωμεν, ἐμπίνωμεν Alex.25.4, cf. Archestr.SHell.192.6, Plu.2.650d, λοιδοροῦνταί γ' ὥσπερ ἐμπεπωκότες se insultan como borrachos Ar.Ec.142, τὸν Αἰσχύλον ἱστοροῦσι τὰς τραγῳδίας ἐμπίνοντα ποιεῖν Plu.2.715e, c. ac. int. πόλλ' ἐμπιών Epich.l.c., πόσα δὲ παρὰ γνώμην ἐμπιόντες Luc.Nigr.22.

2 medic. embeber, absorber completamente en v. pas. οὐ γὰρ ἐμπίνεται τοῖσι νεφροῖσι τὸ ὑγρὸν τὸ ἐπιρρέον Hp.Gland.6.