ἐμπίνω
• Prosodia: [ῑ]
• Morfología: [pres. inf. ἰνπίνεν IEleutherna 1A.1 (arc.); fut. ἐμπίομαι Thgn.1129; aor. inf. ἐμπιεῖν Ar.Pax 1143, part. ἐμπιών Epich.32.7; perf. part. nom. plu. ἐμπεπωκότες Ar.Ec.142]
1 beber c. gen. partit.
τοῦ αἵματοςHdt.3.11, 4.64,
γάλακτοςHld.2.19.5,
μεθύσματοςPh.1.324,
οἴνουLuc.Merc.Cond.18, tb. c. ac.
ἄκρατονPlu.Cim.1,
κώνειονPlu.2.509d
•abs. beber vino
τοὐμπιεῖν γε καὶ φαγεῖν τοὐφ' ἡμέρανel beber y comer cada día E.Cyc.336
•frec. c. el matiz de beber en exceso, emborracharse
μὴ ἰνπίνενprohibición en un templo IEleutherna l.c.,
ἐμπίομαι πενίης ... οὐ μελεδαίνωνThgn.l.c.,
ἐμπιεῖν ἔμοιγ' ἀρέσκειAr.Pax 1143, cf. 1156,
πίνωμεν, ἐμπίνωμενAlex.25.4, cf. Archestr.SHell.192.6, Plu.2.650d,
λοιδοροῦνταί γ' ὥσπερ ἐμπεπωκότεςse insultan como borrachos Ar.Ec.142,
τὸν Αἰσχύλον ἱστοροῦσι τὰς τραγῳδίας ἐμπίνοντα ποιεῖνPlu.2.715e, c. ac. int.
πόλλ' ἐμπιώνEpich.l.c.,
πόσα δὲ παρὰ γνώμην ἐμπιόντεςLuc.Nigr.22.
2 medic. embeber, absorber completamente en v. pas.
οὐ γὰρ ἐμπίνεται τοῖσι νεφροῖσι τὸ ὑγρὸν τὸ ἐπιρρέονHp.Gland.6.