ἐμπορίτης, -ου, ὁ
• Alolema(s): ἐμππ- SEG 37.838.3 (Ampurias VI a.C.)
• Morfología: [plu. dat. -αισιν SEG l.c.]


1 comerciante asentado en un emporio o factoría de tipo comercial SEG 43.486.8, 11 (Tracia IV a.C.), ἐμπορῖται· μέτοικοι Hsch. (-ίσαι cód.).

2 ὁ Ἐ. emporita, de Emporion ét. de Ἐμπόριον 3 SEG l.c., IGF 135B.2 (Pech Maho V a.C.), Str.3.4.8, 9, tb. de otras ciu. de mismo n., St.Byz.s.u. Ἐμπόριον.