ἐμπαρέχω
1 dar la ocasión de, la posibilidad de, permitir c. ac. e inf.
τὴν σφετέραν πόλιν ἐμπαρασχόντες προκινδυνεῦσαιTh.7.56, c. dat. e inf.
μηδὲ τούτῳ ἐμπαράσχητε ... ἐλλαμπρύνεσθαιa ése, no le deis ocasión de darse brillo Th.6.12.
2 proporcionar, procurar c. ac. y dat.
ἐμπαρασχὼν ὄνομα τόλμῃPlu.Galb.29,
ἐμπαρεῖχε τῇ ψυχῇ τέρψινPh.1.12, cf. 2.383,
πολλὴν εὐνομίαν τοῖς λαοῖς ἐμπαρασχεῖνI.Ap.2.159
•en v. med.
μὴ εὐθὺς ἐμπαρέχεσθαι τοῖς ἐθέλουσι τὴν ὥρανno entregar al punto su belleza a los que la desean Ph.2.127
•ofrecer
τεκμήριον ἐμπαρέχεινdar prueba I.BI 7.50,
κοινὴν ἐμπαρέχειν ἑαυτὴν ἀπατεῶσιPlu.2.407c,
ἐμπαρασχεῖν ἑαυτὸν τοιούτῳ τινίofrecerse a sí mismo para algo semejante Luc.Symp.28,
ἑαυτὸν ἐ.ofrecerse a sí mismo e.d., sin oponer resistencia, App.BC 5.68,
μὴ ἐμπαρέχων ἑαυτὸνOrigenes M.11.496D, cf. Plu.2.638c
•en v. med. c. ac. y predic.
π]οτὶ τε τὸν θίασον ... εὔνουν ἑαυτὸν ἐνπαρεχόμενοςICallatis 44.13 (I d.C.).