1 vivir κείνοισιν δώσει θεὸς ἄφθιτος <ἐμ>βιοτεύειν Orac.Sib.5.503
•c. dat. vivir en οἱ κύνες ... τῷ ῥύπῳ ἐκ τῆς πόλεως ἐκβαλλομένῳ ἐμβιοτεύοντες Gr.Nyss.Pss.173.10, ὅσα τῷ ἀέρι ἐμβιοτεύει Gr.Nyss.Beat.95.27, τῇ ἐρημίᾳ Nil.Narr.3.4
•fig. ἡ ξυνήθης τῷ κακῷ δίαιτα, ἐν ᾗ ἐμβιοτεύει ἡ νοῦσος Aret.CD 1.4.2.

2 en v. med. formar parte de la vida de uno οὐκ ἔκ τινος εἱμαρμένης ἢ ἀνάγκης ἀρετὴν ἢ κακίαν ἐνβιοτεύεσθαι Ps.Caes.l.c.