ἐλάσιππος, -ον
• Prosodia: [-ᾰ-]
que guía, conductor de troncos de caballos, conductor de carros
ἔθνοςde los de Cirene, Pi.P.5.85, de Helios
ὦ ἐλάσιππε, μάστιγι λιγυρῇ τετράορον ἅρμα διώκωνOrph.H.8.18,
ἀμβρόσιον ἐλασίππου πρόσωπον ... ἁμέραςel rostro inmortal del día que avanza con sus caballos, Lyr.Adesp.92.2.