ἐκκακέω


desfallecer, perder el ánimo ὁ δ' ἐκκακήσας ὤλεσε<ν> τὰς ἐλπίδας Men.Comp.1.42, cf. Herm.Mand.9.8, Vett.Val.191.24, T.Iob 24, παρακαλοῦμεν ὑμᾶς μὴ ἐκκακεῖν Basil.Ep.220, cf. Ath.Al.H.Ar.47.3, Gr.Nyss.Instit.80.9, Epiph.Const.Anc.23.5, Corp.Herm.Fr.23.46, c. rég. de part. τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν no desfallezcamos en hacer el bien Clem.Al.Strom.1.1.4, c. rég. prep. ἐ. ἐν τῇ ἀναγνώσει τῆς θείας γραφῆς Origenes Philoc.12 tít., πρὸς τὰς θλίψεις A.Thom.A 160.5.