ἐκκακέω
desfallecer, perder el ánimo
ὁ δ' ἐκκακήσας ὤλεσε<ν> τὰς ἐλπίδαςMen.Comp.1.42, cf. Herm.Mand.9.8, Vett.Val.191.24, T.Iob 24,
παρακαλοῦμεν ὑμᾶς μὴ ἐκκακεῖνBasil.Ep.220, cf. Ath.Al.H.Ar.47.3, Gr.Nyss.Instit.80.9, Epiph.Const.Anc.23.5, Corp.Herm.Fr.23.46, c. rég. de part.
τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμενno desfallezcamos en hacer el bien Clem.Al.Strom.1.1.4, c. rég. prep.
ἐ. ἐν τῇ ἀναγνώσει τῆς θείας γραφῆςOrigenes Philoc.12 tít.,
πρὸς τὰς θλίψειςA.Thom.A 160.5.