1 desollar c. ac. de anim. o pers. κριόν Hdt.2.42, βῶν Dialex.2.11, cf. Apollod.3.1.2, (ἐχίδνην) Dsc.2.16, τοὺς πιθήκους Gal.2.233, αὐτὸν (τὸν ὄνον) Aesop.173, ὅλους ἄνδρας de los escitas, Hdt.4.64, cf. Arist.l.c., Μαρσύαν X.An.1.2.8, cf. Plu.Alc.2, ἀποκτείναντες μέντοι αὐτὰς (γυναῖκας) ἐξεδείραμεν tal vez gorilas, Hanno Peripl.18, cf. Plu.Art.17, en v. pas. τὸν (Μαρσύην) ... ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἐκδαρέντα Hdt.7.26
•c. ac. de resultado desollar para hacer ἀσκὸν βοός Od.l.c.
•c. ac. de la parte desollada arrancar βύρσαν E.El.824, τοῦ ζῴου τὸ δέρμα Gal.2.234, cf. D.Chr.7.5, τὴν ὀνείην Babr.7.13
•abs. desollar un animal Pl.Euthd.301c, LXX 2Pa.35.11
•de una tortuga quitar el caparazón Paus.8.17.5.

2 lacerar, esp. levantar la piel a golpes, azotar σε προσαγαγὼν πρὸς τὴν ἐλάαν ἐξέδειρ' εὖ κἀνδρικῶς (quizá c. doble sent. sexual, cf. δέρω II 3), Ar.V.450, ἄλλους ... καταβαλόντες καὶ ἐκδείραντες Pl.R.616a, cf. Hyp.Fr.200, en v. pas. ἐξεδάρης ἀκόλαστος ὤν Macho 294, cf. Arr.Epict.2.20.29, ἐσώθη ἐγδεδαρμένος μόγις se salvó apenas lacerado de un náufrago, Diog.Oen.l.c.

3 agr. descortezar en v. pas. καὶ λοπιζόμενος οὕτως (ὁ κέρασος) ἐκδέρεται Thphr.HP 3.13.1.

4 fig. despojar, saquear τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας Epiph.Const.Haer.66.58.11.