I intr.

1 reírse en aor. romper a reír ἡδὺ δ' ἄρ' ἐκγελάσας Od.16.354, cf. 18.35, ἐκ δ' ἐγέλασσε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε y rompió a reír el padre de hombres y dioses Hes.l.c., Ζεὺς δὲ μέγ' ἐξεγέλασσεν h.Merc.l.c., ἐνταῦθα μὲν δὴ ὅ τε Κῦρος ἐξεγέλασε καὶ οἱ ἄλλοι ὁμοίως X.Cyr.8.4.22, cf. 1.3.9, ὅ] γ' ἀγρεῖον [καὶ ἀμείλιχον ἐξ]εγέλασσε Call.l.c., cf. Theoc.l.c., Plu.Cleom.22, 2.149e, Aristid.Or.34.47, Ach.Tat.1.7.3, c. un part. pred. τίς οὐκ ἂν ἐκγελάσειε χαρίεντ' εἰσορῶν παθόντα τόνδε Ar.Fr.597
•en otros temas reírse ὥσπερ κῦμα ἐκγελῶν Pl.R.473c, ὑπακούων ... τὰ δὲ ἐξεγέλα Hp.Ep.17.2, cf. Arist.Pr.965^a24, ὅσον πλεῖστον τοῦ Ναυσικλέους ἐκγελῶντος Hld.6.1.3.

2 fig., de un líquido salir a borbotones ἐκγελᾷ ὀστέων ῥαγέντων φόνος de los huesos rotos sale sangre a borbotones E.Tr.1176.

II tr. reírse de αὐτόν, ὅτι προβλέπει ὅτι ἥξει ἡ ἡμέρα αὐτοῦ LXX Ps.36.13, cf. 2.4, 58.9, ἡμᾶς LXX 2Es.12.19, τοὺς ἡμαρτηκότας οὓς ἐκγελᾷ Origenes M.12.1105D, ἀναιδῶς ἐξεγέλων πατέρας Orac.Sib.1.75
•c. complet. ἡδὺ πάντες ἐξεγέλασαν ὅτι ... Longus 4.25.2, τὰ δὲ ἄλλα εἰπεῖν τίς οὐκ ἐκγελάσειεν, ὡς ...; Epiph.Const.Haer.66.22.1.