I intr. gritar, prorrumpir en gritos ἐκβοῶντες καὶ κροτοῦντες Pl.R.492b, ἐκ δ' ἐβόησαν χωόμενοι A.R.3.631 (tm.), ὑπὸ χαρμονῆς Philostr.Iun.Im.10.7, ἐκβοᾷ πρὸς τὸν δεσπότην ἱκετεύουσα Ph.1.129, fig. ταῖς ψυχαῖς Ph.2.296
•chillar οἱ δὲ κλαγγηδὸν ἐκβοῶντες ὀξύ Polem.Phgn.34.

II tr.

1 exclamar, gritar, pronunciar en voz alta ἐκβοῶντος δέ μου καὶ κράζοντος τὰ τοσαῦτα POxy.717.1 (I a.C.), ταῦτα ... λαμπρῶς Hld.10.40.1, cf. Polyaen.8.52, c. or. de inf., Hld.9.23.4, c. ὅτι y or. complet., Plu.Mar.26, Hld.8.9.10, frec. c. discurso directo ὁ δὲ δῆμος ἐξεβόησε· «λέγε πάντα» Charito 8.8.2, μέγα καὶ νεανικὸν ἐκβοᾷ· ... Longus 4.35.1, cf. I.BI 1.630, 3.494, Plu.Them.28, IG 2².1368.13, 24 (II d.C.), SEG 43.864.13 (Sardes II d.C.), en v. pas. κραυγαί τε πανπληθεῖς ἐξεβοῶντ[ο A.Al.8.54.

2 celebrar, cantar, pregonar οὐ γὰρ σθένω τοσούτους Ἔρωτας ἐκβοῆσαι Anacreont.25.19
•part. perf. pas. ἐκβεβοημένος célebre, renombrado ἡ ἐ. ὑμῶν εὐλάβεια Basil.Ep.221.

3 pronunciar, hacer sonar ἀμφότερα φανερῶς ἐκβοῶσαι τὰ φωνήεντα en los diptongos, Aristid.Quint.43.14.

4 expulsar a gritos, Corp.Herm.Fr.23.42.