ἐγκοπτικός, -ή, -όν


1 que obstaculiza, que evita c. gen. δόξης καὶ ὠφελείας Vett.Val.173.1, ἀπορίας Eust.1216.52, c. compl. preposicional εἰς ἐπίδοσιν ψυχῆς καὶ σώματος Ath.Med. en Orib.Inc.39.8, πρὸς τὰς ἐπιβολάς Vett.Val.183.4, περὶ τὰς πράξεις Vett.Val.186.19.

2 agotador ἀλγηδών Eust.843.21.