ἐγκοπτικός, -ή, -όν
1 que obstaculiza, que evita c. gen.
δόξης καὶ ὠφελείαςVett.Val.173.1,
ἀπορίαςEust.1216.52, c. compl. preposicional
εἰς ἐπίδοσιν ψυχῆς καὶ σώματοςAth.Med. en Orib.Inc.39.8,
πρὸς τὰς ἐπιβολάςVett.Val.183.4,
περὶ τὰς πράξειςVett.Val.186.19.
2 agotador
ἀλγηδώνEust.843.21.