ἐγκλίνω


A intr. v. act. y med.-pas.

I gener.

1 inclinarse, agacharse ἐγκλίνων δ' ἐκύλινδε (βοῦς) inclinándose hacia las vacas (derribadas en tierra) las hizo rodar para apuntillarlas h.Merc.119
fig., en v. med. ceder, sucumbir Ζεὺς ... θέλων ἐγκλίνεται ante el amor, S.Fr.684.5.

2 c. compl. de direcc., gener. en v. med.-pas. desviarse hacia, girar, volverse hacia c. dat. ἐνεκλίθη αὐτῷ se volvió hacia él en la mesa del banquete, X.Smp.3.13, c. rég. prep. de direcc. οἱ ἐγκλινόμενοι εἰς τὰ δεξιὰ ἐν τῷ πορεύεσθαι, κίναιδοι Arist.Phgn.813a17, εἰς οὐδέτερον ἐγκλιθεὶς τῶν μερῶν no desviándose ni a un lado ni a otro I.AI 7.14, ὁκόθεν ἂν ἐνκλιθείησαν οἱ σπόνδυλοι del lado al que se inclinaran las vértebras Hp.Epid.2.2.24, (σκέλη) ἐγκεκλιμένα μικρὸν ἔξω X.Cyn.5.30
tb. en v. act. de partes del cuerpo (καρδία) μικρὸν ... ἐγκλίνουσα ... εἰς τὸν ἀριστερὸν μαστόν Arist.HA 496a16, de plantas ἐγκλίνοντα πρὸς αὐτόν (ἥλιον) Thphr.CP 2.19.5, de un río τὸν Εὐφράτην ... πρὸς τὴν ἕω πολὺ ἐγκλίνειν Str.2.1.25, cf. PPetr.2.37ue.2a.7 (III a.C.).

3 fig. ser proclive, propender frec. c. matiz peyor. (ἡ πολιτεία) ἐγκλίνειν βούλεται πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν Arist.Pol.1266a7, cf. 1307a21, ἐπὰν ... ἐπὶ τάδε ἐνκλίνῃ del alma, Aristid.Quint.66.8
en v. med. ἡ Ῥωμαίων πολιτεία ἐγκεκλιμένη ... ἐπὶ τὸ χεῖρον Plu.Cat.Ma.19
de donde decaer moralmente, ser disoluto ἐγκεκλικότες καὶ παραδεδεγμένοι τρυφῆς Plu.Sull.1, cf. 2.128c, 2.704d.

4 reclinarse sobre c. dat. δεμν]ίοισιν ἐνκλιθείς Anon.Iamb.1B.18, ἐγκεκλιμένοι τοῖς σκίπωσιν Plu.Cam.22
fig. apoyarse, recaer πόνος ὔμμι ... ἐγκέκλιται Il.6.78.

II cont. milit.

1 dar media vuelta, replegarse, huír de soldados y naves ἐγκλίνουσιν οἱ πολέμιοι X.HG 7.2.14, Cyr.3.3.65, εἰς τόπους τραχεῖς Plb.1.54.3, cf. 57.8, ἐγκλίναντες ἔφυγον Plu.Fab.12, cf. D.S.13.99, I.BI 2.496, Polyaen.2.31.2.

2 girar en la instrucción militar ἐπὶ δόρυ ἢ ἐπ' ἀσπίδα Arr.Tact.21.3.

III gram., en v. med.

1 ser enclítico τὰς ἐγκλινομένας τῶν ἀντωνυμιῶν εἰς τὸν ὀρθὸν τόνον μετέθηκεν A.D.Synt.120.10.

2 declinarse, estar en caso oblicuo πτώσεις A.D.Synt.152.2, cf. 30.11, τὰ ἐγκεκλιμένα las formas modales del verbo, op. τὰ ὀρθά ‘las formas del indicativo’, D.H.Comp.5.9.

IV ret. y mús., en v. act. dar inflexión a la voz, modular la voz en el canto o el discurso ἐγκλίνας τῇ φωνῇ ἐς τὸ ἀσθενικόν Luc.Philops.6, ᾖδε μὲν γὰρ ἐγκλίνας τῶν χαρίτων εἵνεκα Aristid.Or.34.47.

B tr., en v. act.

I 1dar vuelta, desviar, torcer νῶτον ἐγκλίνασα E.Hec.739, en la batalla ἐγκλίνουσι τὰ νῶτα volver, tornar las espaldas, darse a la fuga D.H.9.26
gener. c. constr. de direcc. τοὺς δ' αὖ δακτύλους ... ἐς τὸ ἔσω μέρος ἐγκλίνειν Hp.Art.62, cf. Fract.1, τὴν κνήμην para poder levantarse una persona sentada, Arist.Mech.857b37, cf. Aesop.9.1, ὅταν ... εὐθυωρίαν ... εἰς δεξιάν ... ἐγκλίνῃ cuando incline su eje vertical hacia la derecha de la peonza, Pl.R.436e, en v. pas. διορθοῦν ... τὰ ἐγκλιθέντα enderezar los (tabiques nasales) desviados Hp.Art.38, (φύλλον) ἐγκεκλιμένον (hoja) torcida hacia abajo, en el chopo, Thphr.HP 3.14.2
fig. αὐτοῖς τὰ πράγματα ἐγκλῖναι inclinar los asuntos a su favor Arist.Oec.1348b3.

2 milit. obligar a dar media vuelta, a replegarse τούτους X.Cyr.ι3.3.65, ἱππεῖς Plb.14.8.8, τοὺς πεζούς App.Hann.7.

II gram. poner acento de enclisis sobre τὸ ὡς Trypho Fr.60, τὸν τόνον A.D.Synt.156.22, en v. med. A.D.Pron.35.26.