ἐγκλείω
• Alolema(s): jón. -κληΐω Hdt.4.78; át. -κλῄω S.Ant.505, Pl.Prt.314d; ἐνικλείω A.R.2.1029
• Grafía: en pap. graf. ἐνκ-
• Morfología: [ép. aor. ἐνεκλήισσε Nonn.D.4.55]
I tr.
1 cerrar
τὰς πύλαςHdt.l.c.,
(στόμα)E.Hec.1284, cf. AP 6.218.7 (Alc.Mess.), en v. pas.
θύραPl.Prt.314d, cf. POxy.903.20 (IV d.C.).
2 encerrar, guardar
εἰ μὴ γλῶσσαν ἐγκλῄοι φόβοςsi el miedo no me encierra la lengua, e.d. no me paraliza la lengua S.Ant.505, cf. 180,
(ἐμὸς ἄναξ) ἐγκλήισει πεδία πλόϊμα νόμασι ναύταιςTim.15.78, cf. Arist.Fr.509, en v. pas.
χωρία ... ὑπὸ τῶν ὀρῶν ἐγκλειόμεναStr.11.10.1,
τοῖς ἐγκλειομένοις χρυσῷ λίθοιςcon piedras engastadas en oro I.AI 8.139
•en forma perifr. retener
(ἀχράς) ἐγκλείσασ' ἔχει τὰ σιτίαuna pera silvestre retiene los alimentos e.d. produciendo estreñimiento, Ar.Ec.355, cf. Paus.8.28.4
•almacenar
οἰνάριαPOxy.1673.3 (II d.C.),
σῖτονPOxy.3408.24 (IV d.C.),
πυρόνBabr.140.7,
χόρτονBGU 981.2.26 (I d.C.), en v. pas.
δόμοιςS.Tr.579,
πάντα ... εἰς ταμεῖονSB 4425re.3.12 (III d.C.)
•mec. encerrar, sujetar, fijar en v. pas.
ὑπὸ πλαγίων ... ξύλων ... παρεξοχαῖς ἐγκλειόμενονPoliorc.234.15.
3 encerrar, confinar, recluir de pers.
(τοῦτον) μοχλοῖσινAr.V.113,
λιμῷ μιν κεῖν' ἦμαρ ἐνικλείσαντεςhabiéndole encerrado aquel día sin comer A.R.l.c., c. constr. de lugar
τὴν Πασίφαν εἰς αὐτήνen la vaca, Palaeph.2,
ἡ]μᾶς ἐπὶ τὸ δῶμαPSI 542.11 (II a.C., cf. BL 3.223), en v. pas.
(ἑρκέων) ἐγκεκλῃμένοιS.Ai.1274,
ἐν ταῖς φυλακαῖς ἐγκεκλεισμένοιpuestos bajo custodia Plb.25.3.3, cf. D.Chr.67.5, PSI 953.37 (VI d.C.),
ἐν τῇ πόλειD.S.18.13,
ἐν τῷ δεσμωτηρ(ίῳ)PSI 953.59 (VI d.C.),
ἐν αἰωνίῳ πυρίIust.Phil.2Apol.8.3,
βερέθρῳNonn.l.c.,
εἰς τὸ σωματικόνPlu.2.426b,
ἔνδονMen.Th.22, Plu.2.1057d,
ἘγκλειόμεναιLas encerradas tít. de una comedia de Sotades, Ath.293a, por motivos relig.
τὸ παστοφόριον ἐν [ὧ]ι [ἐ]νκέκλειμ[αιen el culto de Serapis UPZ 5.4 (II a.C.), cf. PTeb.762.7 (III a.C.), en ámbito crist., Pall.H.Laus.35.2, Chrys.M.52.733, para producir enanismo
κωλύει τῶν ἐγκεκλεισμένων τὰς αὐξήσειςLongin.44.5
•en v. med. encerrar para sí, reservarse para uno mismo
οὓς (θεηκόλους ὡραιοτάτους) ἐγκλεισάμενοςLuc.Alex.41.
II intr. en v. med.-pas. encerrarse acogiéndose a sagrado, X.HG 6.5.9, LXX Ez.3.24.