ἄφοβος, -ον


I 1intrépido, valeroso, sin miedo de pers. o grupos στράταρχος Pi.I.5.40, ἄφοβος ἔφυ A.Pr.902, στρατός S.OC 1325, χορός E.Ph.236, ἄ. ἔχε E.Or.1273, ἄφοβοι εἰς τοὺς ἀφόβους Gorg.B 6, ἄφοβον (ἑαυτὸν) δεικνύς X.Cyr.6.4.20, ἀφόβους διεφύλαττεν LXX Sap.17.4, de abstr. φρήν Ar.Au.1376
que no teme a c. gen. ἄφοβοι τῶν σφετέρων ἀρχόντων D.Chr.2.52, οὐκ ἄφοβοι ἦσαν τοῦ σχήματος Philostr.VA 5.9
c. πρός y ac. τὰ βρέφη ... πρὸς ἐρημίαν ἄφοβα Plu.Lyc.16.

2 no atemorizante ἐν ἀφόβοις ... θηρσί S.Ai.366, λόγος οὐκ ἄ. εἰπεῖν Pl.Lg.797a, cf. Cleanth.Fr.Poet.3.5.

II adv. -ως sin temor, intrépidamente ἀ. ... τὸν βίον διάγοντα X.Hier.7.10, ἀ. πάντων χρωμένων τῇ θαλάττῃ Pl.Lg.682c, ἀ. ἔχειν Pl.Hp.Mi.364a, ὁ δ' ἀνδρεῖος πρὸς ταῦτ' ἔχει ἀ. Arist.EE 1228b26, cf. PTeb.24.74 (II a.C.), mág. en PHarris 55.21.