< †ἄταιθα·
ἀταινίωτος >
ἄταικτος
,
-ον
sent. dud.
εἰσὶ δὲ ἄλλοι ὀνυχῖται ... τινὲς δέ φασιν αὐτοὺς ἐξ ὕδατος ἀταίκτου πεπῆχθαι
Epiph.Const.
Gemm
.M.43.301B.