< ἀρῦ
Ἀρυάνδης >
ἄρυα·
τὰ Ἡρακλεωτικὰ κάρυα
Hsch.
• Etimología:
De una raíz *
H
2
er
-/*
H
2
r
- presente en het.
ḫarau
- ‘álamo’, alb.
arrë
, aesl.
orěchtǔ
. La var. κάρυα se debe al trat. de *
H
2
- en sandhi.