ἄποινα, -ων, τά
• Prosodia: [ᾰ]
• Morfología: [sg. ἄποινον IUrb.Rom.1155.10]
1 rescate de un prisionero
φέρων τ' ἀπερείσι' ἄ.Il.1.13,
οὐκ ἀπεδέξατ' ἄ.Il.1.95,
αὐτῶν ἔχειν τὰ ἄ.Hdt.6.79,
τὴν θυγατέρα λῦσαι δεξαμένους ἄποιναPl.R.393e, para salvar la propia vida
σὺ δ' ἄξια δέξαι ἄποιναIl.6.46,
τῶν (χρυσός, σίδηρος) κ' ὔμμιν χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι' ἄ.Il.10.380,
οὐδ' ἂν ἄποινα διδοὺς θάνατον φύγοιThgn.727, cf. 1187, Sol.14.9
•rescate de un cadáver
ὃς ἄποινα φέροι καὶ νεκρὸν ἄγοιτοIl.24.139, c. gen. de la persona rescatada
κούρης ἄ.Il.1.111,
υἷοςIl.2.230,
νεκροῖοIl.24.137,
τῆς γυναικόςParth.8.5, cf.
ἄποινα· λύτρα, ἃ δίδωσί τις ὑπὲρ φόνου ἢ σώματοςSol.Lg.12, cf. Hsch.
2 en gener. compensación
ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι δόμεναί τ' ἀπερείσι' ἄ.Il.9.120,
ἄποινά μοι τάδε ἐθέλω ἐπιθεῖναιHdt.9.120, c. gen. obj.
ὕβρεως ἄ.A.Pers.808,
μιασμάτωνA.A.1420,
ἴσθι μοι δώσων ἄποινα τῆσδε μωρίας χάρινA.A.1670,
τῶνδεE.Alc.7,
τῶνδ' ἄ. ὑβρισμάτωνE.Ba.516,
τῆς σῆς σφαγῆςE.IT 1459,
τὸ δὲ ἀποίνοις ἐξιλασθὲνel apaciguamiento con compensaciones Pl.Lg.862c
•recompensa
ἀρετᾶςPi.P.2.14,
πυγμᾶςPi.O.7.16,
εὐκλέων ἔργωνPi.I.3.7,
τοῦτο γὰρ ἀντ' ἀγαθοῖο νόου εἴληχεν ἄποινονIUrb.Rom.l.c.
• Etimología: Forma haplológica por *ἀπό-ποινα, cf. ποινή.