ἄποινα, -ων, τά
• Prosodia: [ᾰ]
• Morfología: [sg. ἄποινον IUrb.Rom.1155.10]


1 rescate de un prisionero φέρων τ' ἀπερείσι' ἄ. Il.1.13, οὐκ ἀπεδέξατ' ἄ. Il.1.95, αὐτῶν ἔχειν τὰ ἄ. Hdt.6.79, τὴν θυγατέρα λῦσαι δεξαμένους ἄποινα Pl.R.393e, para salvar la propia vida σὺ δ' ἄξια δέξαι ἄποινα Il.6.46, τῶν (χρυσός, σίδηρος) κ' ὔμμιν χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσι' ἄ. Il.10.380, οὐδ' ἂν ἄποινα διδοὺς θάνατον φύγοι Thgn.727, cf. 1187, Sol.14.9
rescate de un cadáver ὃς ἄποινα φέροι καὶ νεκρὸν ἄγοιτο Il.24.139, c. gen. de la persona rescatada κούρης ἄ. Il.1.111, υἷος Il.2.230, νεκροῖο Il.24.137, τῆς γυναικός Parth.8.5, cf. ἄποινα· λύτρα, ἃ δίδωσί τις ὑπὲρ φόνου ἢ σώματος Sol.Lg.12, cf. Hsch.

2 en gener. compensación ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι δόμεναί τ' ἀπερείσι' ἄ. Il.9.120, ἄποινά μοι τάδε ἐθέλω ἐπιθεῖναι Hdt.9.120, c. gen. obj. ὕβρεως ἄ. A.Pers.808, μιασμάτων A.A.1420, ἴσθι μοι δώσων ἄποινα τῆσδε μωρίας χάριν A.A.1670, τῶνδε E.Alc.7, τῶνδ' ἄ. ὑβρισμάτων E.Ba.516, τῆς σῆς σφαγῆς E.IT 1459, τὸ δὲ ἀποίνοις ἐξιλασθὲν el apaciguamiento con compensaciones Pl.Lg.862c
recompensa ἀρετᾶς Pi.P.2.14, πυγμᾶς Pi.O.7.16, εὐκλέων ἔργων Pi.I.3.7, τοῦτο γὰρ ἀντ' ἀγαθοῖο νόου εἴληχεν ἄποινον IUrb.Rom.l.c.
• Etimología: Forma haplológica por *ἀπό-ποινα, cf. ποινή.